şiirli cumalar 24 Nisan 2015/ poem fridays 24 April 2015

KIZCOCUĞU

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima`da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şeker de yiyebilsinler

Nazım Hikmet Ran

------------

GIRL

I come and stand at every door

But no one hears my silent tread

I knock and yet remain unseen

For I am dead, for I am dead.

I'm only seven although I died

In Hiroshima long ago

I'm seven now as I was then

When children die they do not grow.

My hair was scorched by swirling flame

My eyes grew dim, my eyes grew blind

Death came and turned my bones to dust

And that was scattered by the wind.

I need no fruit, I need no rice I

need no sweet, nor even bread

I ask for nothing for myself

For I am dead, for I am dead.

All that I ask is that for peace

You fight today, you fight today

So that the children of this world

May live and grow and laugh and play.

Nazım Hikmet Ran